Uzman Klinik Psikolog Kevser Ateş

Bugünlerde sık duyduğum bir fikir üzerine konuşmak istiyorum. Şöyle ki ruh sağlığı uzmanlığı olan kişilerden bazıları anne babamıza karşı sorumlu olmadığımız, onlara karşı herhangi bir minnet borcumuz olmadığını söylüyorlar. Anne-babamızın bizi dünyaya getirmiş olmakla bize bakmak ve yetiştirmekle sorumlu olduklarını ancak bize yıllarca verdikleri emek karşılığında bizim anne-babamıza karşı hiçbir sorumluluğumuz olmadığı bize verilen emeklerin, yapılan fedakarlıkların sadece onların mecburi olarak yerine getirdikleri şeyler olduğu fikrindeler. Şöyle söyleyeyim: kırmızı ışıkta duran bir araca nasıl teşekkür etmezsek, bu davranış onun zaten yerine getirmesi gereken bir şeyse, anne-babamıza karşı da sorumluluğumuzu böyle değerlendiriyorlar. Bu fikir açıkça bizim kültürümüze aykırıdır. Çünkü Türk kültürü aile kurumuna çok fazla önem verir. Evlatlar yetişkin olsa dahi ailenin birlikteliğini, aile içerisindeki istişareyi ve yardımlaşmayı teşvik eder. Kültürümüzdeki bu yaklaşım kişileri yalnı...

Bu sene farklı bir Kurban Bayramı İlerleyen günlerde Kurban Bayramını yaşayacağız. Ömrümüzde birçok kez yaşadığımız Kurban Bayramının bu seneki tekrarını yaşamadan bir nefeslik 'kurban' kavramı üzerine düşünelim istedim. 'Kurban' kelimesi arapça garib yani yakınlık kelimesinden gelmektedir. Kurban kelimesindeki yakınlıktan maksat Allah'a yakınlık, Allah'a yakınlaşmadır. Bu bayram vesilesiyle biz de nelere yakın olmak istediğimizi, yakınlarımızla ilişkilerimizin nasıl olduğunu bir kez düşünelim. Yakınlarımız dediğimizde ilk aklımıza gelen muhakkak ailelerimiz dir. Ailelerimizle olan yakınlığımız akşamları aynı evde bulunmakla sınırlı kalmasın. Eşimiz, çocuklarımız, anne-babamızın gözünün içine bakıp gününün nasıl geçtiğini, hayatın onun için nasıl olduğunu soralım. Yakınlığımız gönül yakınlığı olsun. Fiziksel yakınlıkla yetinmeyelim. Klinik Psikolog Kevser Ateş